Door Ruchama
6 april. Dit is de dag waar ik al een tijdje naar uit zie. De dag waarop we met mensen van binnen en buiten de gemeenschap de lente gaan vieren. Het is de eerste keer dat er echt een feestje wordt gevierd naar aanleiding van het jubileumjaar, waarin we stilstaan bij het zeventigjarig bestaan van Oudezijds 100. En het feestje van vandaag heeft een naam: ‘Zaadjesdag’.
Over een geschikte kledingkeuze hoefde ik vanochtend niet lang na te denken. Mijn outfit bestaat uit een trui, een paar oude schoenen en een tuinbroek. Vooral dat laatste past goed bij een van de programmaonderdelen van vandaag: het planten van een zaadbolletje in de binnentuin. De bolletjes mogen ofwel worden geplaatst in een van de bloembakken daar of in een eigen potje dat na afloop mee naar huis gaat. Het planten van de zaadjes is niet alleen leuk, maar heeft ook een diepere betekenis. Het sluit aan bij het jaarthema: ‘Gisteren, vandaag, morgen: vieren!’ Het zaadje staat voor de drie stadia van groei. Gisteren een zaadje, vandaag een groeiend plantje en morgen vol in de bloei. Met Kerst, toen de zaadbolletjes werden toegestuurd, beschreef Rik het als volgt: “Zo hoop ik dat het zaad van onze kerstattentie mag ontkiemen tot een mooie pluktuin: dat de vrede in uw hart gezaaid mag worden, dat het tot bloei mag komen en de oogst gedeeld kan worden.”
Ik stap naar binnen in de Kapittelzaal. Het afgelopen halfuur is Laurie daar bezig geweest met het klaarzetten van een tweede onderdeel van het programma. Over de ruimte verspreid staan drie tafels met knutselspullen erop. In de vensterbank bevindt zich een vaas met daarin een mooie bloem van crêpepapier. Laurie, die de bloem gemaakt heeft, ziet dat ik ernaar kijk.
“Als je het leuk vindt ben je welkom om ook een bloem te maken.” zegt ze. Daar voel ik wel wat voor. Ik ga bij haar aan tafel zitten en in de navolgende twintig minuten knutsel ik een kleine oranje bloem en een paarse die iets wegheeft van een dichtgevouwen lelie. Aan de oranje hang ik een kaartje met een wens voor de gemeenschap: dat Oudezijds 100 voor iedereen die erbij betrokken is als een thuis mag zijn.
Door het knutselen heb ik zin gekregen in koffie en dus ga ik naar de Kajuit. Onderweg worden mijn oren verblijd door live accordeonmuziek, gespeeld door gemeenschapsbewoner Tamara. Ik geniet er erg van.
Eenmaal bij de Kajuit aangekomen merk ik dat die al behoorlijk gevuld is met gezellig kletsende mensen. Er zijn oud-bewoners, mensen die nu in de gemeenschap wonen en ook een aantal mensen die ik niet ken. Zo te zien zijn zij allen hartelijk ontvangen, want tijdens mijn korte oversteek door de ruimte zie ik overal bordjes met stukjes zelfgebakken taart of cake. In de keuken pak ik de koffiekan en een kopje. Terwijl ik de koffie inschenk begroet ik Greetje, een vrijwilligster die iedere donderdagmiddag receptie draait. Wegens drukte zou ze er vandaag eigenlijk niet bij zijn. Drie dagen terug heb ik haar een tweede uitnodiging gestuurd, wat haar ertoe heeft aangezet om toch te komen. “Erg leuk om je te zien!” zeg ik met een verheugd gezicht.
Nadat ik mijn koffie heb opgedronken loop ik afwisselend langs de verschillende ruimtes en geniet ik van de gezelligheid. Op een gegeven moment raak ik aan de praat met een oud-bewoonster. Hoewel ze hier al vele jaren geleden is weggegaan is ze voor mij geen nieuw gezicht. Sterker nog, twee weken geleden heb ik nog met haar aan tafel gezeten. Normaalgesproken woont ze met haar man en zevenjarige dochter in Canada, maar nu verblijven de drie voor vijf maanden op de bovenverdieping van mijn ouders, in Amersfoort.
Het leuke is dat mijn ouders en zij elkaar kennen door Oudezijds 100. Veertien jaar geleden, in 2010, trokken zij en haar man zelfs in de woning waaruit wij vertrokken: de tweede verdieping van 91. En toen ze zich nog in de datefase van hun relatie bevonden was mijn huidige kamer van haar en spraken ze daar vaak af. Dat vind ik zo leuk aan Oudezijds 100. Door die zeventig jaar heen hebben er in alle huizen zoveel verschillende mensen gewoond. In ieder huis schuilt een geschiedenis en het is bijzonder om daar af en toe wat van te horen.
Rond drie uur, ik zit inmiddels met een lekker kopje koffie op de stoep, roept Lyke iedereen naar binnen. We gaan Zaadjesdag afsluiten met een heerlijke linzensoep gemaakt door Elijah, een oud-bewoner uit Pakistan. Ik zet mijn koffie op het keukenblad in de Kajuit, loop door naar de Refter en neem plaats aan tafel. De andere aanwezigen doen hetzelfde en al snel zitten niet alleen de grote tafel, maar ook een aantal kleinere vol met mensen. Iedereen geniet van de soep, die wordt geserveerd met groenten en hartige pannenkoeken. Ik denk nog eens aan het jaarthema. ‘Gisteren, vandaag, morgen: vieren!’ Ik zie al uit naar het jubileumweekend in september, waarin we drie dagen lang feest zullen vieren. Maar voor nu was deze Zaadjesdag een goede ‘preparty’.
