“We hebben al veel grappige gemeenschapsavonden gehad met veel gelach, maar vandaag hebben we een gemeenschapsavond waarbij wellicht wat ongemakkelijke gevoelens kunnen opkomen, dat hopen we tenminste.” Dat is hoe Merel, medebewoonster en maatschappelijk werker bij Oudezijds 100, afgelopen maandag de avond opende.
Even wat uitleg: iedere eerste maandag van de maand hebben we gemeenschapsavond. Alle bewoners van Oudezijds 100 worden verwacht en de invulling van de avonden is verschillend. De ene keer worden er vooral praktische zaken besproken, de andere keer spelen we met elkaar een spel en de volgende keer houden we in kleinere groepen een Bijbelstudie. Elke avond wordt door een verschillende aantal mensen georganiseerd. Dit keer organiseerden Merel, Theo en ik het.
Na wat mededelingen en een lied vervolgde Merel haar introductie. “We gaan het vandaag met elkaar hebben over de gastvrijheid binnen onze gemeenschap. Hoe gastvrij zijn we nu en hoe zouden we die gastvrijheid wellicht nog meer in praktijk kunnen brengen? Dit bespreken we in drie groepen aan de hand van een toneelstukje en een aantal vragen.”
Merel, Theo en ik leidden alle drie een groep. Mijn groep bestond uit, inclusief ikzelf, zeven personen en wij settelden ons in de Refter. Toen iedereen zat, deelde ik papiertjes uit waarop verschillende rollen omschreven stonden. Zonder hier verder teveel over te zeggen, startten we het toneelstukje. Dit zag er ongeveer als volgt uit:
Een gast klopt op de deur. Een van de aanwezigen doet open, laat de gast binnen, zegt “Welkom” en gaat weer zitten. Twee andere aanwezigen die in gesprek zijn kijken even op en vervolgen al snel weer hun gesprek. Iemand anders kijkt ook even op, maar speelt vervolgens weer een spelletje op zijn telefoon. Er is een aanwezige die een vraag stelt aan iemand aan de overkant van de tafel, de vraag wordt beantwoord en vervolgens gaan ze beiden verder met hun eigen werkzaamheden.
Toen iemand op een gegeven moment zei: “Dit voelt echt awkward!” leek het me goed om het toneelstukje te stoppen. Samen blikten we terug op de gespeelde situatie, eentje die in de praktijk weleens onbedoeld voor kan komen in de Kajuit. Het bleek dat bijna iedereen zich wel wat ongemakkelijk had gevoeld. Liever hadden ze wat meer contact met de gast gemaakt, zodat die zich meer gezien en welkom voelde.
Zo opende zich eigenlijk vanzelf het gesprek over gastvrijheid. Een samenvatting zou te lang worden, dus ik noem een aantal dingen die mij zijn bijgebleven:
De verantwoordelijkheid voor een goede, gastvrije sfeer binnen de gemeenschap ligt niet per se bij iedereen individueel, maar bij ons allemaal samen. Dit lijkt misschien hetzelfde, maar voelt voor mij toch anders.
Gastvrijheid is bij Oudezijds 100 een belangrijk onderdeel, één van de manieren om het evangelie te verspreiden is door onze gastvrijheid. Want zo luid in Hebreeën 13,2 ‘Vergeet de gastvrijheid niet door haar hebben sommigen zonder het te weten engelen onthaald.’’ Het kan daarom nooit kwaad om op te frissen hoe je gastvrijheid uit.
Door met elkaar dit gesprek aan te gaan kwamen wij er achter dat het soms lastig is om te weten welke vragen je wel en niet kunt stellen. Doordat er bij Oudezijds 100 zo’n divers scala aan mensen langskomen kan het ongemak er zijn dat je soms een te persoonlijke vraag stelt of juist het gevoel hebt dat je op je tenten moet lopen om te voorkomen dat je een te persoonlijke vraag stelt.
Uit de conclusie van dit gesprek kwam voort dat de intentie van de vraag belangrijk is; dat een vraag voortkomt vanuit oprechte interesse, waardoor mensen zich gezien voelen en dat er geen directe mal is welke vraag wel en niet kan. Om nog aan een Bijbel tekst te refereren van wat gastvrijheid is, is hoofdstuk 9 verst 46 tot 48 van Lukas een passende tekst;
De leerlingen vroegen zich af wie van hen het belangrijkste was. Maar Jezus wist wat ze dachten. Daarom nam Hij een kind, zette dat naast Zich neer en zei tegen hen: “Als je gastvrij bent voor een kind omdat je Mij gelooft, ben je eigenlijk gastvrij voor Mij. En als je gastvrij bent voor Mij, ben je ook gastvrij voor Hem die Mij heeft gestuurd. Want als je jezelf onbelangrijk vindt en een ander dient, ben je het belangrijkst.”
In een andere groep werd gesproken over het delen van het evangelie. Uit dit gesprek kwam dat dit binnen Oudezijds 100 vooral gebeurt door in de praktijk de waarden van het geloof uit te dragen.
En zo wil ik dit stukje dan ook afsluiten: over gastvrijheid praten en nadenken is natuurlijk prachtig, maar waar het uiteindelijk echt om gaat is de praktijk, want.. “Aan de vruchten herkent men de boom” (aanrader! Liedje Elise Mannah, ‘Aan De Vruchten’)
–
Lees hier de vorige “Dagboek” van een bewoner – Ruchama en het Sinterklaasspel
#dagboekvaneenbewoner
