Het laatste weekend van januari verbleven de kerkelijk werker, de jeugdwerkers en dertien jongeren van de Protestantse Kerk van Opeinde, Nijega en De Tike op Oudezijds 100.
Zaterdagochtend, half acht begon onze reis van het rustige Friesland naar het bruisende Amsterdam. Sommigen van onze jongeren waren zelfs nog nooit in Amsterdam geweest. Na een autorit van anderhalf uur, parkeerden we onze auto’s bij P&R Noord en stapten we op de metro om daarna bij halte Rokin uit te stappen. Bepakt en bezakt liepen we daarna richting bestemming. Wat een gewaarwording: mensen van allerlei komaf, gepraat in diverse talen en het passeren van enorme wietgeuren. Omstreeks half elf kwamen we aan op de Oudezijds Achterburgwal, daalden we een trapje af en werden we enthousiast ontvangen op nummer 100. De koffiegeur kwam ons tegemoet en al snel had iedereen een plekje gevonden om samen met een aantal bewoners koffie te drinken. Ook ging er een schaal langs met heerlijke koeken en tompoucen—wat een verwennerij! Na deze hartelijke ontvangst, nam Lyke het woord en vertelde ze over het wel en wee van deze speciale plek op de Wallen. We waren gekomen om ook daadwerkelijk aan de slag te gaan en er was daarom een lijst van schoonmaak-, opruim- en schilderklussen gemaakt. Iedereen mocht kiezen wat hij of zij wilde doen en al snel werd er met emmers sop, huishoudtrapjes en verf en kwast gesleept. {KN-Afbeelding13.jpg}
Overal in het pand werd hard gewerkt en lekker gekletst. Ramen werden gezeemd, muren in de kapel gesaust, boeken in de bibliotheek kwamen weer keurig op rij, etc. Om dit alles goed te kunnen doen, werd onze maag gevuld met een heerlijke lunch. In de keuken stonden schalen met lekkere broodjes, vers fruit en er was een heerlijke soep gemaakt. We startten de maaltijd met een gezamenlijk gebed waarbij we elkaars handen vasthielden als teken van verbinding. We namen ruim de tijd om samen met de bewoners te eten en vooral om fijne gesprekken te hebben. Na de lunch werd er nog druk gewerkt aan alle klussen om alles schoon en netjes te maken. Voldaan zaten we daarna aan de keukentafel een kopje koffie te drinken met de lekkerste koeken erbij. Daarna was er tijd om even een douche te nemen en hartje Amsterdam te bezoeken. Iedereen was ‘voorbereid’ op hetgeen we hier zouden zien, maar om dit met eigen ogen te aanschouwen was toch anders en had wel impact. Schaars geklede vrouwen voor het raam, rijen mensen die keken, overal seksgerelateerde shops en shows. Genoeg stof om er vanuit onze Christelijke achtergrond met elkaar over te praten. Dit gebeurde, vooral ook tijdens de warme maaltijd bij een aanbod van heerlijke stamppotten. De koks kregen de welverdiende complimenten! Verzadigd gingen we na de afwas naar de kapel voor het avondgebed. We zongen liederen, lazen een gedeelte uit de Bijbel en een bewoner gaf een getuigenis. Dit terwijl de mensen bij de buren in de rij stonden bij Casa Rosso. Het kon niet anders dan dat ze het gitaarspel en ons gezang hoorden. Na het avondgebed was het tijd voor iets heel anders: het spel ‘Sardientje’. Eén van onze jongeren moest zich verstoppen in het immens grote gebouw en de rest moest zoeken. Diegene die de verstopte vindt, sluit zich aan bij hem en is daarmee ook verstopt. Pieter had zich verstopt op een zoldertje waar je alleen met een ladder kon komen. Het was best lastig hem te vinden, zelfs na tips via de Whatsapp. Na dit leuke spel was het tijd voor fris en chips. Een deel van de groep zat aan de hoge keukentafel te praten een ander deel speelde het spel ‘Weerwolfje’. Edwin, één van de bewoners, had hierin de hoofdrol en maakte er een feestje van.
Na deze intensieve, maar vooral inspirerende dag, zocht iedereen zijn slaapplek op.
De start van de volgende dag was voor de één wat gemakkelijker dan voor de ander: Op de jongenskamer lag iemand die snurkte en op de meidenkamer waren verschillende luchtbedden lek geraakt. Maar het lekkere, stevige ontbijt deed wonderen. Met een goed gevulde maag vertrokken we naar Hillsong. In een grote theaterzaal beleefden we een dienst met veel zang en beweging—alles in het Engels. Na de dienst stapten we weer op de bus richting OZ100, waar de lunch klaarstond. Tijdens het eten praatten we na over die Hillsong ervaring: hoe kun je kerk zijn en hoe kan een dienst er ook uitzien? Genoeg stof om mee verder te kunnen bouwen. Na de lunch was iedereen vrij. Sommigen gingen de stad in, anderen bezochten het Nationaal Holocaust Namenmonument. Om een uur of vier verzamelden we ons weer bij OZ100, en maakten we ons klaar voor de afsluiting. Iedereen werd gevraagd in één woord de ervaring van dit bezoek samen te vatten. Het meest genoemde woord bleek ‘gastvrijheid’ te zijn: Iedereen voelde zich op OZ100 namelijk welkom en gezien. Er was oprechte belangstelling naar elkaar. Verder werden de gezamenlijke maaltijden ook gezien als een fijne manier om elkaar te leren kennen en te verbinden. Rond half vijf namen we afscheid van de lieve mensen die we op OZ100 hadden ontmoet en vertrokken we weer richting Friesland. Dit weekend heeft veel indruk op ons gemaakt! In een speciale kerkdienst op zondag 5 maart hebben we onze ervaring ook doorgegeven aan de rest van onze gemeente. Het thema van deze dienst was ‘Be my guest!!’.
We hebben met elkaar afgesproken dit contact in stand te willen houden en jaarlijks een weekend door te brengen op OZ100.
Namens de jongeren en het jeugdteam van de Protestantse Kerk Opeinde-Nijega-De Tike.
