Samen Nederlands leren via InStap

InStap Schilderen2

28 September - Start Nederlandse les

-Englisch below-

Nieuwe Nederlandse Lessen Cursus: InStap

Ben je op zoek naar een kans om je Nederlandse taalvaardigheid te verbeteren? Zoek niet verder! Na het succes van de vorige Nederlandse lessen reeks starten wij binnen InStap een nieuwe reeks aan lessen. Of je nu een beginner bent of al enige ervaring hebt, deze cursus is ontworpen om jou te helpen je taalvaardigheden te ontwikkelen en te verfijnen.

**Cursusdetails:**
- Duur: 7 weken lang
- Niveaus: Geschikt voor alle niveaus
- Kosten: Slechts 5 euro voor de volledige cursus

**Wanneer begint het:**
- Startdatum: Donderdag 28 september
- Tijd: 20:00 uur

De cursus vindt plaats op elke donderdag gedurende de 7 weken, waarbij we je stap voor stap meenemen in de wereld van de Nederlandse taal. Of je nu de basisprincipes wilt leren of je bestaande vaardigheden wilt verbeteren, samen kijken wij naar hoe jij het beste begeleid kan worden.

Om je aan te melden voor de InStap-cursus, stuur een e-mail naar **Instap@oudezijds100.nl**. Zorg ervoor dat je je volledige naam en telefoonnummer toevoegt aan de e-mail, zodat we gemakkelijk contact met je kunnen opnemen.
Aanmelden kan tot 21 september.

Mocht er behoefte zijn voor meer informatie mail dan gerust al je vragen.

-
New Dutch Language Lessons Course: InStap

Are you looking for an opportunity to improve your Dutch language skills? Look no further! Following the success of our previous Dutch language lessons series, we are starting a new series within InStap. Whether you are a beginner or already have some experience, this course is designed to help you develop and refine your language skills.

**Course Details:**
- Duration: 7 weeks
- Levels: Suitable for all levels
- Cost: Only 5 euros for the entire course

**When Does It Start:**
- Start Date: Thursday, September 28th
- Time: 8:00 PM

The course will take place every Thursday for 7 weeks, guiding you step by step into the world of the Dutch language. Whether you want to learn the basics or improve your existing skills, together we will determine the best way to support your journey.

To register for the InStap course, please send an email to **Instap@oudezijds100.nl**. Be sure to include your full name and phone number in the email so that we can easily contact you.
Registration is open until September 21st.

If you need more information or have any questions, feel free to email us.

20190914_174009

24 September start - Schildercursus voor volwassen, engelen om ons heen

Schildercursus over engelen voor volwassenen

Op vrijdag 22 september, 6 & 20 oktober en 2 november van 19.30 tot 21.30 uur.

Zijn er echt engelen om ons heen? Hoe zien ze eruit? Hoe kun je ze herkennen? Er wordt eerst over dit onderwerp gepraat en er worden verhalen verteld en daarna wordt er geschilderd. Er wordt verschillend gewerkt met verschillende technieken: er worden zowel aquarellen met waterverf als schilderijen op canvas met acrylverf gemaakt. Ieder die graag creatief bezig wil zijn is welkom.
De kosten voor de hele cursus zijn 7 euro.

Aanmelden kan via de mail: Instap@oudezijds100.nl , vermeld je naam, telefoon nummer en je email adres in de mail.

Deze cursus is twee talig. Nederlands en Engels.

Painting couse about anegls for adults

On Friday 22 September

-

6 & 20 October and 2 November from 7.30 pm to 9.30 pm.

Are there really angels around us? How do they look like? How can you recognize them?From those subjects we will dicus with each other and from those conversations we will create or art work. We work with different techniques: watercolors and acrylic paint.
Everyone who likes to be creative is welcome.

The cost for the entire course is 7 euros.

You can register via email: Instap@oudezijds100.nl, mention your name, telephone number and your email address in the email.

This course is bilingual. Dutch and English.

IMG_20230110_092754 (1)

12 juli start - Groepsgesprekken "In wiens voetstappen stap jij?"

Met InStap organiseren we gespreksgroepen over het thema "In wiens voetstappen stap jij?"

Vier weken lang op woensdagochtenden zijn de gesprekgroepen met de volgende gespreksonderwerpen:
Wie zijn je voorbeeldfiguren?
Hoe vul jij je leven in naar dat voorbeeld?
Wat maakt jou uniek?
welk voorbeeld wil jij aan anderen geven?

De gespreksgroep wordt gehouden van 10.30 u tot 11.30 uur, in de Kauit. Voor de gespreksgroep is iedereen al welkom. Na de gespreksgroep is er ook nog alle gelegenheid om gezellig nog even koffie of thee te drinken in de Kajuit.
Opgeven kan via de mail instap@oudezijds100.nl of per telefoon 020 – 626 66 34

KN-Afbeelding 07

Aan tafel!

Het thema van dit jaar voert als vanzelf terug naar jeugdherinneringen. De geur van eten die in het huis hangt en dan als kind geroepen worden om te komen eten. Aan tafel! De zorgeloosheid en de geborgenheid van het kind dat het leven neemt zoals het zich aandient. Daar denk ik allereerst aan.

De uitnodiging om aan tafel te gaan is niet gericht aan één persoon maar aan allen die onderdeel uitmaken van ‘het huis’. Eten is bij uitstek een activiteit die kan verbinden. Het is daarom niet voor niets dat de maaltijd/eten in veel culturen een bijna religieuze betekenis heeft. Afgelopen zomer, toen ik 5 weken in Brazilië was, viel mij dat opnieuw op. Als er gegeten wordt dan is iedereen ter plaatse welkom, de maaltijd kent geen uitsluitingsmechanisme. En als er te weinig is dan wordt het eten gedeeld.

Het is iets waar wij in onze geïndividualiseerde cultuur ver vandaan zijn geraakt. In Nederland beperkt de uitnodiging zich vaak tot een bepaalde activiteit. Als je bent uitgenodigd voor een kop koffie, kan het goed zijn dat de gastheer rond etenstijd subtiel of minder subtiel laat doorschemeren dat men spoedig gaat eten. Wat zo veel wil zeggen als: zou je misschien naar huis willen gaan? Met de boodschappen is immers geen rekening gehouden met meer eters.

De maaltijd als een religieuze ‘handeling’, dit idee heeft oude papieren. In diverse gedaantes komt het in bijna elke religie terug. Zo heeft de maaltijd ook een prominente rol in het Christendom. In het Joodse Pesachmaal zien we al dat de maaltijd een viering is, het vieren van de uittocht uit Egypte. En denk aan de gelijkenis van de verloren zoon, het feestmaal als hij terugkeert. In het Nieuwe Testament, als de volgers van Jezus in verwarring zijn, lezen we al snel over de maaltijd  - de Emmaüsgangers -  waarbij ogen worden geopend als het brood gebroken wordt.

Het is daarom niet verrassend dat God zich in het bijzonder laat kennen in de viering van de Eucharistie. Christus maakt zich klein zodat wij hem kunnen omarmen. Zoals Willem-Jan Otten ergens over het stukje broodje (de hostie) schrijft: ‘Als een vogeltje dat je van de grond hebt geraapt en dat je kunt behoeden’. Dit paradoxale van het geloof, dat God zich niet aan ons opdringt, ons nabij komt in dat wat klein is en zonder aanzien, vraagt van ons de moed om in te gaan tegen ‘wereldse’ maatstaven. In een wereld waarin carrière, aanzien, intellectualiteit, charisma en geld zo belangrijk worden geacht is dat een hele opgave. Toch is het ultieme symbool van ons geloof een kruis. Op dat kruis heeft Hij (zoals geformuleerd in het Eucharistisch gebed) met wijd uitgestrekte armen het onverwoestbaar teken opgericht van het verbond tussen hemel en aarde.

Tijdens de maaltijd kunnen wij elkaar nader komen. In het Nieuwe Testament lezen we over een zekere Zacheus. De mensen hebben de pik op hem, lopen met een boog om hem heen. Dat is ook wel begrijpelijk omdat hij heult met het Romeinse gezag en rijk wordt over de rug van zijn volksgenoten. Jezus ziet de kleine man in een vijgenboom zitten en nodigt zichzelf bij hem uit. Ze hebben vast en zeker samen de maaltijd gevierd en Zacheus is daarna een ander mens. Hij maakt recht wat krom was in zijn leven.

 

Het is daarom misschien wel zaak om hier in Nederland de maaltijd weer in ere te herstellen. Als een inclusief samen zijn waarbij niemand wordt uitgesloten en waarbij culturele verschillen & ‘klassen’ wegvallen in de viering van de gezamenlijke maaltijd. Eigenlijk zoals op Oudezijds 100 al zolang praktijk is.

Aan tafel! Want de maaltijd vermag veel.

 

DSC_0092

Een warme kop koffie verzorgt door gemeenschapsbewoner Loïs

Ik ben Loïs, ik ben 23 jaar. Ik studeer pedagogiek omdat ik kinderen een erg leuke doelgroep vind en daar dus iets mee wil doen.

En je zou me kunnen kennen van de receptie op Oudezijds 100 en überhaupt van de gemeenschap waar ik inmiddels ook al 3 jaar woon!

 

Hoe ben je op 100 terecht gekomen?

Vriendinnen van NSA woonden in de gemeenschap OZ100 en ik kwam al wekelijks op 100 met mijn dispuut voor de dispuutsavonden. Vanuit die kennismaking heb ik met een dispuutsgenoot ook een keer een weekenddienst meegedraaid. Dat vond ik erg gezellig, dus toen er een kamer vrij kwam was ik ook meteen geïnteresseerd. Hartje Amsterdam, een studentenkamer waarbij je wonen en studeren kunt combineren met wat doen voor je medemens!

 

Wat bedoel je met ‘iets kunnen doen voor je medemens’?

Ik doe 1 keer in de 2 weken op dinsdag de receptie op Oudezijds 100 voor de Inloop van de gemeenschap. Dan ben ik de gastvrouw voor een ochtend: kopjes koffie en thee zetten, maar vooral ook zorgen dat er een open deur is voor mensen die om welke reden dan ook behoefte hebben aan gezelligheid, een praatje enz.

 

Ook zit ik in de kindercommissie. Dit houdt in dat we voor alle kinderen in en rond de zorgverlening van OZ100 één keer in de zoveel tijd activiteiten bedenken en vormgeven. Denk bijvoorbeeld aan een kinderkapel en daarna een spel zoals levend ganzenbord. Dat is erg leuk, want juist op deze momenten zie je dat de kinderen zichzelf even volledig gezien voelen en echt even kind kunnen en mogen zijn, ook al wonen ze op dit moment niet in een ‘eigen huis’ met alle zorgen van dien.

 

Wat is het meest bijzondere dat je dit jaar tijdens de receptie hebt meegemaakt?

Dat is niet specifiek één ding. Tijdens de receptie heb je namelijk echt de tijd om met zo veel mensen in gesprek te gaan, bewoners of gasten van buiten. Zo had ik laatst een gesprek met iemand die in eerste instantie erg afstandelijk deed maar in de loop van het contact steeds meer open werd, opgebouwde en beschermende muurtjes naar beneden haalde. Dat was erg bijzonder juist omdat ze normaal zo gesloten is en niks over haar verleden en überhaupt haar leven wil vertellen.

En natuurlijk Oom Japie! Altijd gezellig als hij met z’n sigaartje in de kajuit is!

 

Het jaarthema is dit jaar ‘Adem’. Niet elke dag is altijd even leuk en makkelijk.  Zeker op Oudezijds 100 moet je soms je adem even inhouden. Wanneer overkomt jou dat in de receptie?

De Kajuit (inloop van de gemeenschap) is altijd echt gezellig en druk. Maar soms als je even veel aan je hoofd hebt, kan die drukte wat veel worden. Je wil er niet moeilijk over doen en mensen vragen of het wat rustiger mag, je wilt juist dat mensen zich prettig en vrij voelen maar dan moet ik soms even slikken, dat kan soms lastig zijn.

 

Waar kun je dan weer even op adem komen?

Sowieso in ons eigen huis, het is altijd fijn om thuis te komen. De gemeenschappelijke ruimtes zijn zoals ik al zei erg gezellig maar wel heel druk. En dan is het heel fijn thuis te komen in zo’n fijn eigen huisje midden in een gemeenschap met fijne buurtjes .

Ook tijdens de kapeldiensten kan ik op adem komen. Er hangt in de kapel een soort rust waardoor je echt even stil kan staan bij de dag.

 

Als jij Oudezijds 100 zou moeten quoten in 1 zin wat zou dat dan zijn?

‘’Een gezellige warme plek, waar iedereen welkom is en er altijd een luisterend oor is voor nieuwe hulpvragen vanuit onze samenleving.’’

 

DSC_0370

Gedachtenkracht Gerlinde

In de kring rond het kampvuur wordt het stil. Alleen het zachte knisperende vuur is hoorbaar als Ishana opstaat en begint te zingen. Er klinkt een prachtig Surinaams aanbiddingslied. Woorden van trouw en liefde verlichtten, naast het kampvuur, de koelte van de avond. Iedereen wist dat Ishana goed kon zingen, maar de oprechtheid en kwetsbaarheid van de zangeres raakte eenieder. De kring was duidelijk onder de indruk toen de laatste noot geklonken had en een gevoel van verbondenheid oversteeg de rijke verscheidenheid van de groep.

Vanuit Amsterdam vertrokken we samen met de woongemeenschap naar Friesland om hier ons startweekend te vieren. Even de stad uit, om in een andere setting elkaar te ontmoeten en een frisse start van het jaar te maken. Van jong tot oud werd er volop genoten van de frisse buitenlucht en ruimte rondom Maria ter Claesze. En vooral voor de kinderen was dat fijn. Zo werden we spontaan uitgenodigd om met de kinderen langs te komen bij boer Anton, die ons graag wat wilden vertellen over zijn mooie vak. Het was mooi om te zien dat de kinderen zo enthousiast werden van de dieren op de boerderij, de speurtocht in het bos en het eindeloze springen op de trampoline. Ook ontbrak het niet aan beweging tijdens een fanatiek potje levend stratego, het plukken van de appels en uitvoeren van een aantal klussen op Maria ter Claesze. Maar ook de alledaagse dingen, zoals de zeer vroege ontbijtjes, het koken en samen eten, het tellen van elkaars muggenbulten, het delen van stille tijd en het zingen van liederen zorgden er voor dat we elkaar beter leerden kennen.

 

Aan het einde van het weekend kozen we het nieuwe jaarthema ‘aan tafel’ uit en spraken we verwachtingen naar elkaar uit. Ontmoeting en verbinding kwamen daarin naar voren; mooie punten waar dit weekend een goede basis voor had gelegd.

Het unieke moment van stilte rondom het kampvuur werd al snel verbroken door nieuwe muziek. Op de Afrikaanse tonen werd er spontaan gedanst (de een soepeler dan de ander), geklapt en gelachen.  En daar, in die cirkel om het kampvuur, ontstond er enorme vreugde in die verbondenheid met elkaar. Opdat dat lichtende vuur nooit meer zou doven.

 

 

Frida Stegeman

“Het was hard werken, maar zo dankbaar”

We gaan terug in de tijd naar het jaar 1950. Frida Stegeman kwam binnen bij Oudezijds100 als maatschappelijk werkster, maar haar werk veranderde snel toen de eerste Marokkaanse gastarbeiders naar Nederland kwamen. 

 

Vanaf het eerste moment dat mevrouw Stegeman en fr. Rolf Boiten in contact kwamen was er gelijk een klik. Beide hadden ze het gevoel dat er een mooie samenwerking kon ontstaan en dit bleek waar te zijn. Frida Stegeman had geen idee wat ze bij Oudezijds100 wilde doen. In ieder geval wist Stegeman wat ze absoluut niet wilde. Namelijk niet in de bejaardenzorg en niet met kleine kinderen. “Ik houd niet van dat gefriemel. Ik heb daar geen geduld voor, terwijl ik zelf wel kinderen heb.”

‘Maar welke kant ga je dan wel op?’ vroeg Frida zich af.

Toen kwam meneer Boiten met een voorstel. “Mijn vrouw en ik hebben ons voorgenomen om de eerste Marokkaanse gastarbeiders op te vangen”, zei hij tegen Frida.

Mannen uit Marokko kwamen naar Nederland en gingen op zoek naar werk. Vrouwen en kinderen bleven in Marokko tot dat de man werk had gevonden, maar dit ging niet zo gemakkelijk. Frida vertelt verder: “Er was niets geregeld voor die mensen. Geen school, geen huis, helemaal niets. Toen meneer Boiten vroeg of ik wilde helpen met het opvangen van deze mannen, zei ik meteen ja.”

 

Een voorliefde voor Marokko

Frida Stegeman had altijd al een voorliefde voor Marokko. Haar vader ging vroeger vaak op zakenreis en moest toen ook naar Marokko. Frida vond het interessant, maar ze had geen idee wat ze zich kon voorstellen. Het was in die tijd namelijk erg ongebruikelijk om naar het verre en onbekende land te gaan. Frida had dan ook grote fantasieën over woestijnen en vliegende tapijten. Ondanks dat de werkelijkheid anders is, is Marokko nooit uit haar hoofd gegaan. “Het feit dat mijn vader daar is geweest is toch wel bij mij binnen gekomen, het heeft toen een zaadje geplant en is de rode draad in mijn leven geworden.” Werken met de gastarbeiders was voor Frida een manier om meer te verbinden met de Marokkaanse cultuur.

Wekelijks kwamen de mannen en Frida bij elkaar in de bibliotheek van Oudezijds100. Frida leerde veel over de Islam en de mannen over de Nederlandse cultuur. Iedereen moest aan elkaar wennen en Frida zocht naar een manier hoe ze het beste kon communiceren. “Mijn haar was toen al spierwit, daardoor nam iedereen mij erg serieus,” grapte Frida. De mannen waren erg gemotiveerd om een baan te vinden in Nederland zodat ze snel hun vrouw en kinderen naar Nederland konden krijgen.

Uiteindelijk kwamen veel gezinnen naar Nederland. Stegeman en Boiten zagen dat de kinderen niet naar school konden en op straat begonnen te zwerven. Dit kon zo niet door gaan en er ontstond het plan om een school te starten, speciaal voor de Arabische kinderen. Samen met meneer Boiten ging Frida naar Den Haag, naar de Minister van onderwijs, om de mogelijkheden en het belang voor de kinderen duidelijk te maken. “Het verbaasd me nog steeds, maar we kregen subsidie en we konden beginnen met de start van de school.”

 

“De bewoners keken gek op toen ze opeens mensen van verschillende culturen door hun straat zagen lopen."

 

Al snel groeide het aantal leerlingen en moesten ze op zoek naar een groter gebouw. Het oud Joodse schoolgebouw in Amsterdam-Zuid stond leeg en veranderde naar de eerste Islamitische school van Amsterdam. Dit gebeurde echter niet zonder enige spanning in de buurt. “De bewoners keken gek op toen ze opeens mensen van verschillende culturen door hun straat zagen lopen. Afijn, iedereen moest aan elkaar wennen,” zegt Frida.

 

de Bouschrãschool

Een bijzondere school met alleen maar kinderen van Marokkaanse gastarbeiders. De leerlingen kregen er naast het Nederlandse onderwijs elke dag een uur Arabisch ter voorbereiding op hun terugkeer naar Marokko. Maar de gezinnen bleven en de kinderen groeide op in Amsterdam. Frida was nauw betrokken bij de school en ging ook met een aantal leerlingen naar de boerderij van Oudezijds100 in Friesland. “Het was een geweldige plek voor de kinderen. Er is veel ruimte en rust wat soms lastig is om in de drukke stad te vinden.”

“Niet zo lang geleden werd ik gebeld door een meneer die vroeg ‘mevrouw Stegeman bent u die mevrouw van de Bouschrãschool die naar Friesland ging met de leerlingen?’ Ja, zeg ik waarna hij verder ging. ‘Wat ben ik blij u te spreken. Mijn broer en ik zijn al jaren bezig om uw adres te vinden om te horen hoe het met u gaat’.” Frida nodigde de man met zijn zeven broers uit bij haar thuis. “Is dat niet geweldig! Dertig jaar later zitten de zeven oud-leerlingen en hun vader bij mij thuis, precies hier aan deze tafel. We hadden het over Friesland en het werk wat ze nu doen. Toen zei een van de mannen: ‘Weet u waarom we zijn gekomen? Om u te bedanken mevrouw Stegeman. Als ik aan u denk, word ik helemaal warm’. Ik gaf hem een zoen!”

Dat is het mooiste cadeau wat ik ooit hebt gehad. Ik heb mijn hele hebben en houden in dit werk gestopt. Het was hard werken maar zo dankbaar.

 

Sugar Rush

"Een gemeenschap is geen bedrijf, maar een thuis"

Begin deze zomer maakte het productiebedrijf 'Sugar Rush' een kleine documentaire voor Oudezijds100. Moeder en zoon uit Oekraïne vertellen hoe ze zijn opgevangen door de gemeenschap en delen hun ervaring. Verder vertelt bewoner en bestuurslid, Lyke Florentinus, over het ontstaan en het belang van de Communitaire Gemeenschap Oudezijds 100. Zoals Florentinus verwoordt "In principe heeft een gemeenschap geen doel, behalve een thuis zijn."

 

Doormiddel van giften van particulieren, kerken en fondsen is het mogelijk om deze opvang en andere activiteiten binnen Oudezijds100 mogelijk te maken. Op dit moment zetten wij ons in voor Oekraïne, onder andere via opvang maar ook door geld in te zamelen voor projecten in Oekraïne voor in de toekomst.

Als u dat wilt kunt u een bijdrage leveren voor welke specifieke activiteit of welk doel binnen Oudezijds 100 uw bijdrage bestemd is. 

Donatieformulier Oudezijds 100 (oud)

 

 

Titel

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus rhoncus posuere finibus. Proin id nisl ullamcorper neque bibendum vulputate non feugiat mauris.

Titel 2

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus rhoncus posuere finibus. Proin id nisl ullamcorper neque bibendum vulputate non feugiat mauris.

Titel 3

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vivamus rhoncus posuere finibus. Proin id nisl ullamcorper neque bibendum vulputate non feugiat mauris.

OZ100 is een ontmoetingsplek, toevluchtsoord en veilige haven voor iedereen die daar behoefte aan heeft, in de oude binnenstad van Amsterdam.

Wij bieden hulp door inloop, maatschappelijke opvang en begeleid wonen. Onze woongemeenschap functioneert hierin als een grote familie en oefenschool, die de hulpverlening ondersteunt. Op deze manier proberen wij handen en voeten te geven aan de boodschap van Jezus.

Oudezijds 100
T 020 - 626 66 34
E info@oudezijds100.nl

Maria ter Claesze
T 0516 - 57 72 92
F 0516 - 57 74 99

Meer contactgegevens

Copyright Oudezijds100 © 2020

Website door: Webheld.nl