In gesprek met…
Deze week gaan we in gesprek met een echte ‘Gouwe Ouwe’ van Oudezijds 100: Mathijs Pastor.
Mathijs Pastor is namelijk al 26 jaar verbonden met de communautaire gemeenschap Oudezijds 100. Momenteel werkt hij voor de Gemeente Amsterdam en onderhoudt hij parken en plantsoenen—in het groen. Zijn perfecte dag zou hij, als ‘echt buitenmens’, dan ook omschrijven als een dag dat de zon schijnt en hij fietsend naar zijn werk gaat om vervolgens heerlijk buiten te werken.
Je bent al een lange tijd betrokken bij Oudezijds 100. Welke herinnering van jouw beginperiode in de gemeenschap is je bijgebleven?
Toen ik net op Oudezijds 100 kwam, werd de keuken verbouwd. We aten daarom in de gastenkamer Adam, wat heel klein en knus was, vergeleken met de keuken. We aten aan een kleine tafel. Echt als een familie zaten we daar aan tafel. Tijdens het eten zat er een klein kindje naast mij dat in de gemeenschap was opgegroeid en heel lief was tegen mij, en niet bang—alsof ik er vanzelfsprekend bij hoorde. Vanaf dat moment voelde ik me meteen onderdeel van de familie.
Wat is het moment dat jij je verbonden voelde met Oudezijds 100?
De eerste periode dat ik kwam wonen op 100 was het heel erg wennen. Ik werd intern opgenomen na—laat ik het zo zeggen—de zwaarste periode uit mijn leven. Hierdoor was alles nieuw, spannend en vooral wennen. Maar iedereen die destijds intern werd opgenomen, kwam zo met zijn/haar eigen problemen. Daardoor werd je wel een hecht clubje. Je zat allemaal in een bepaalde situatie met hetzelfde doel. En wat bijzonder was: niet alleen met de ‘gasten’ maar ook met de andere bewoners en hulpverleners werd je een hecht clubje. Een mooi voorbeeld hiervan is broeder Piet die helaas al een aantal jaren overleden is. Hij werd een vaderfiguur voor mij. Hij gaf mij ook catechese en door hem heb ik het geloof gevonden. Daar ben ik hem nog steeds heel dankbaar voor.
Ik kan me ook nog herinneren dat we vroeger met het hele clubje naar Taizé gingen. De Gemeenschap van Taizé is een in de jaren veertig van de 20ste eeuw gestichte oecumenische broedergemeenschap, toegewijd aan gebed en vrede. Zij is gevestigd in het Bourgondische plaatsje Taizé. Een heel diverse groep die met z’n allen deze gemeenschap gingen bezoeken voor praatjes en een kerkdienst. De een had er natuurlijk helemaal geen zin in en de ander was laaiend enthousiast. Uiteindelijk leerden we hier zoveel van en was het altijd gezellig.
Wat ik wil zeggen met deze voorbeelden is dat die verbinding niet zit in een specifiek moment. Het is meer een opeenstapeling van gebeurtenissen en momenten waarin je je thuis voelt.
Als echte veteraan van Oudezijds 100 heb jij de gemeenschap zien veranderen over de jaren. Wat is voor jou de grootste verandering tussen nu en vroeger?
Ik woon al jaren niet meer op Oudezijds 100. Ik kijk dus nu mee vanaf een afstandje. Maar er is natuurlijk veel gebeurd de afgelopen jaren. We kunnen wel spreken van hoge pieken en diepe dalen en in dit geval eerder andersom. Dankzij de houvast in het geloof kom je uit die dalen en zit Oudezijds 100 nu eerder in de hoge pieken.
Als we moeten spreken van specifieke veranderingen binnen Oudezijds 100, dan is het een stuk minder druk. En dat brengt ook meer ontspanning en gezelligheid met zich mee. Ook komen de hulpvragers, geloof ik, nu net iets anders binnen dan bij ons vroeger.
Wat is juist precies hetzelfde gebleven?
Dat is voor mij de kern van Oudezijds 100: ‘Iedereen is welkom, en je mag er zijn’. Die kern is nog steeds voelbaar en dus niet veranderd. Misschien in een andere vorm maar in principe precies hetzelfde!
Wat hoop je voor de toekomst van OZ100 en hoe zie jij jezelf hierin?
Ik hoop dat Oudezijds 100 verder gaat met wat zij doet en waar het geloof centraal blijft staan. Waar mensen samen delen, samen dingen meemaken en elkaar helpen. Dat Oudezijds 100 zetjes blijft geven om verder te gaan met het leven—aan mensen die dat nodig hebben. Ik zal altijd blijven komen. Door zo nu en dan aanwezig te zijn in de kapel en/of een kopje koffie te drinken.
Voor de tweede keer doe je dit jaar een fietstocht naar Friesland om geld op te halen voor Oudezijds 100. Wat motiveert jou om juist een fietstocht naar Friesland te organiseren?
De fietspelgrimage zie ik als een gezamenlijke tocht met een christelijke visie. Ik vind het dus heel mooi om Oudezijds 100 in Amsterdam weer fysiek te verbinden met Maria ter Claese in Friesland. Vorig jaar was ik begonnen met de fietstocht om geld op te halen voor de gevluchte Oekraïners die opgevangen werden op Oudezijds 100. Ik vond dat erg geslaagd en daarom wilde ik het dit jaar weer doen. Maar dan met als doel geld op te halen voor Oudezijds 100 in het algemeen. De motivatie om dit te doen is dat ik vroeger geholpen ben door Oudezijds 100 en ik graag iets terug wil doen. En dan wel in de vorm van ‘samen een tocht maken met een gezamenlijk doel’.
